200. வேண்டுதல் வேண்டாமை இலன்

கேட்பதை கொடுக்கும் கற்பக விருட்சம் ஒன்றுண்டு.ஒரு மனிதன் மீது அது மிகுந்த கருணை கொண்டு "உனக்கு என்ன வேண்டுமோ கேள்.தருகிறேன்" என்று சொன்னதாம். ரொம்ப நேரம் யோசித்த அந்த மனிதன் "என் கோவணம் கிழிந்து விட்டது.அதை தைக்க ஊசி நூல் கொடு" என்று வரம் கேட்டானாம். என்ன வகையான மூடன் இந்த மனிதன் என்று தோன்றுகிறதல்லவா? கற்பக விருட்சத்திடம் கோவணமா கேட்பது? இப்படிப்பட்ட புத்திசாலித்தனம் நிறைந்த அந்த மனிதன் யார் என்று கேட்கிறீர்களா? நாம் தான். கடவுளிடம் நாம் என்ன வேண்டுகிறோம்?"எனக்கு வேலை வாங்கிக்கொடு, காசு பணம் கொடு, குழந்தை வேண்டும், நல்ல மனைவி வேண்டும்..." இப்படி எல்லாம் வேண்டுகிறோம். கற்பக விருட்சத்திடம் கோவனம் கேட்பதற்கும் கடவுளிடம் இதை கொடு,அதை கொடு என கேட்பதற்கும் என்ன வித்தியாசம்? ஒன்றுமில்லை.ஒரு வித்தியாசமுமில்லை.இரண்டும் ஒன்று தான். இறைவனிடம் வேண்டப்பட வேண்டிய பொருள் யாது? அவனைத்தான் கேட்க வேண்டும்."நீ தான் எனக்கு வேண்டும்.உன் அருள் தான் எனக்கு வேண்டும்" என மட்டுமே அவனிடம் கேட்க வேண்டும்.வேறெதை கேட்பதும் கோவணத்துனி கேட்பது போல்தானாம். ஒரு ராஜாவிடம் ஒருவன் போனானாம்.போய் ஒரு எலுமிச்சம் பழத்தை கொடுத்து "ராஜனே.உனக்கு இந்த எலுமிச்சம் பழத்தை கொடுத்து விட்டேன்.பதிலுக்கு எனக்கு கோடி பொன் கொடு" என்று கேட்டானாம். மகா குணவானான அந்த ராஜன் சிரி சிரி என்று சிரித்தானாம். அந்த எலுமிச்சம் பழத்தை வாங்கிக்கொண்டு கோடிப்பொன் கொடுத்து அனுப்பினானாம். கோடிப்பொன் கொடுத்தது எதற்கு? எலுமிச்சம் பழத்துக்காகவா கொடுத்தான்? அந்த ராஜன் மகா குணவான் என்பதாலும் கருணை உள்ளம் படைத்தவன் என்பதாலும் பொன்னை தந்தானே தவிர எலுமிச்சம் பழம் அவனுக்கு கால்தூசிக்கு சமானமல்லவா? அதை அவன் பெற்றுக்கொண்டது கூட அதை கொண்டு வந்தவனின் அன்பை மதித்துத்தானே தவிர வேறெதற்கும் அல்ல. எலுமிச்சம் பழம் தந்த முட்டாள் யாரென்று கேட்கிறீர்களா? அதுவும் நாம் தான். "கடவுளே உன் உண்டியலில் 101 ரூபாய் போடுகிறேன்.எனக்கு வேலை வாங்கிக்கொடு" என்று வேண்டுகிறோமே...இதற்கும் எலுமிச்சம்பழ கதைக்கும் என்ன வித்தியாசம் சொல்லுங்கள்? இந்த 101 ரூபாய்க்ககவா அவன் நமக்கு வேலை வாங்கித்தருகிறான்? நாம் 101 ரூபாய் போடுகிறேன் என வேண்டுவதும் 101 கோடி ரூபாய் உண்டியலில் போடுகிறேன் என்பதும் அவனை பொறுத்தவரை ஒன்று தான். இரண்டும் அவனை பொறுத்தவரை எலுமிச்சம்பழத்துக்கு சமம் தான். நாம் எதை கொடுத்தாலும் அது அவனுக்கு கால் தூசுக்கு சமம் தான். நம் அன்பைத்தவிர. அது ஒன்றைத்தான் அவன் மதிப்பான்.அது வேண்டுமென்று தான் அவன் நம் பின்னால் ஓடி வருவான்.அதை மட்டும் அவனுக்கு கொடுப்போம்.எலுமிச்சம் பழத்தை தர வேண்டாம் எதாவது வேண்டுமென்று கேட்டால் தப்பு என்றால் அப்புறம் எதைத்தான் கடவுளிடம் கேட்பது? ஒன்றுமே கேட்ககூடாதாம். ஆசை இருப்பவனுக்கு தானே அது வேண்டும், இது வேண்டும் என தோன்றும்?அதை அறுத்தவனுக்கு வேண்டியது என்ன? ஒன்றுமே இல்லை தானே? ஈசனோடு இருக்கும் ஆசையை கூட அறுக்கவேண்டும் என்கின்றனர் சித்தர்கள். அப்படி செய்த ஒரு மகான் ஈசனுக்கே வரம் தரும் அளவுக்கு உயர்ந்தாராம். அவர் தான் சனத்குமாரர். சனத்குமாரர் என்பவர் மிகப்பெரும் ஞானி.ரிஷி.அனைத்தும் பரமேச்வர ச்வரூபம் எனும் அத்வைத நிலையை அடைந்தவர்.கல்லையும்,பொன்னையும் சமமாக பார்க்கும் மனப்பாங்கு பெற்றவர்.துன்பத்தையும் இன்பத்தையும் சரிசமமாக எண்ணுபவர். ஒரு நாள் சனத்குமாரர் ஒரு மரத்தின் அடியில் படுத்திருந்தார்.விண்ணில் சிவனும் பார்வதியும் சென்று கொண்டிருந்தனர்.சனத்குமாரரை கண்டதும் "இதோ ஒரு ஞானி" என சிவன் சொன்னார். "அப்படி என்ன சிறப்பான ஞானம் இவருடையது?" என அன்னை உமை கேட்டார்."இதோ காட்டுகிறேன்" என சொல்லி இருவரும் சனத்குமாரர் முன்பு தோன்றினர். சனத்குமாரர் சிவனையும் பார்வதியையும் பார்த்தார்.யாருக்கும் கிட்டாத இறைதரிசனம், தவமிருந்து யாசிப்போருக்கே கிட்டாத இறை தரிசனம் அவர் கேட்காமலேயே கிடைத்தது. ஆனால் அவர் அதை கண்டுகொள்ளவே இல்லை. சிவனும் பார்வதியும் எதிரில் நின்ற போது அவர்களை ஒரு மரத்தை, செடியை எப்படி பார்ப்பாரோ அப்படித்தான் அவர் பார்த்தார். அனைத்தையும் பரமேச்வர ச்வரூபமாகவே பார்க்கும் அவருக்கு பரமேச்வரனும் பார்வதியும் எதிரில் நின்றது வித்த்யாசமாகவே தெரியவில்லை. சிவனை அவர் வணங்கவே இல்லை.கண்டு கொள்ளவும் இல்லை.பேசாமல் இருந்தார். "என்னை நீ வணங்கவில்லையா?" என சிவன் கேட்டார். "எதற்கு வணங்க வேண்டும்?" என சனத்குமாரர் கேட்டார். "வணங்கினால் நீ எது கேட்டாலும் தருவேன்" என்றார் சிவன். "எனக்கு வேண்டியது எதுவுமில்லையே, நான் எதை வேண்டி உன்னை வணங்க வேண்டும்" என கேட்டார் சனத்குமாரர். "நீ வணங்காவிட்டால் என் கோபத்துக்கு ஆளவாய்" என்றார் சிவன் "உன் கோபம் என் உடலை தான் பாதிக்கும்.உள்ளிருக்கும் ஆத்மாவை பாதிக்காது.எனக்குள் இருப்பது பரமாத்மன். அவனை யாராலும் ஒன்றும் செய்ய முடியாது" என்று சொன்னார் சனத்குமாரர். இப்படி ஒரு ஞானியா என்று உமைக்கு அதிசயம் வந்து விட்டது. "அவர் உனக்கு வரம் தராமல் போகட்டும்.நீ எனக்கு ஒரு வரம் கொடுப்பாயா?" என உமை ஆசையோடு கேட்டார். "என்ன வரம் வேண்டும்" என சனத்குமாரர் கேட்டார். "என் வயிற்றில் நீ பிள்ளையாய் பிறக்க வேண்டும்" என உமை வேண்டினார். அதை ஏற்ற மக ஞானியான சனத்குமாரர் முருகனாய் பிறந்தார். ref: நரசிம்மாச்சாரியார் உரை அன்பு நண்பர் பாலாஜி விரும்பிய விஷ்ணு கதை. அவர் கேட்ட ராமகாதையை எழுத சிறிது தாமதமாகிறது. விரைவில் அதையும் எழுதுகிறேன். ரொம்ப நாள் கழித்து ஒரு ஆன்மிக பதிவு எழுத தூண்டிய பாலாஜிக்கு நன்றி. அப்புறம் நாளைக்கு தீபாவளி வேற வருது. அன்பு நண்பர்கள் அனைவருக்கும் என் மனமார்ந்த தீபாவளி வாழ்த்துக்கள். இன்று பொங்கும் மங்கலம் என்றும் தங்குக.